23 november 2021 - Thuisbeademing deel 321; het slaaponderzoek

Afgelopen nacht had ik het slaaponderzoek. De arts van het academisch slaapcentrum heeft me met voorrang ingeland waardoor ik ineens heel snel aan de beurt was. En dat was heel fijn en hard nodig geloof ik.

Na het installeren met alle draden zag ik er inmiddels wel uit als uit een stroomvoorziening. En net toen we dachten, hoe dan, het kan niet erger kwamen er nog wat slangetjes bij. Uiteindelijk bleek er een camera op mijn bed gericht te staan (mega comfy) en een microfoon boven mijn bed te hangen (ook zo comfy). En toen moest even wat testjes doen, met een telefoon langs m’n oor waardoor ik de instructies kreeg. Of ik m’n linkeroog dicht wilde doen. Toen de rechter. Toen met m’n ogen wilde rollen. Tanden wilde knarsen. Even wilde snurken. Inmiddels ging ik stuk van het lachen en vroeg me af wanneer die gasten van StukTV binnenkwamen met dat dit een grote prank was. Of ik ook nog even met m’n tenen wilde bewegen. Eerst links dan rechts. Tranen over de wangen. Maar geen StukTV, het was serious business daar.

Ik slaap inmiddels van de 7 nachten, 4 á 5 nachten vrijwel niet. Met vrijwel niet bedoel ik dat ik geluk heb als ik anderhalf uur geslapen heb.

Vaak word ik wakker van de drukpijnen achter op m’n hoofd waardoor ik niet meer kan liggen op m’n hoofd. Soms schrik ik elke keer opnieuw wakker, half in paniek. Wat zeer waarschijnlijk komt door mijn zuurstoftekort. Andere keren word ik wakker omdat ik wakker word. Gewoon. Waarom ook niet na anderhalf uur slapen? En bij alle keren lig ik gerust uren plafonddiensten te draaien en doe ik verwoede pogingen in slaap te vallen.

In die verwoede pogingen lig ik, lig ik en lig ik. Ik beweeg vrijwel niet in bed, ik draai zelden tot nooit want draaien betekent kans op luxaties en dat liggen op mijn zij doet serieus auw. Behalve m’n elektrisch verstelbare bedbodem; die maakt soms overuren. Hoofd hoger, voeten hoger want ik moet de druk op mijn hoofd gaan verlichten. Hoofd lager, voeten lager. Voeten hoger want die verrekte rugpijn. Afijn, na een tijd zit ik rechtop in bed met m’n nekkraag om, zodat ik niet ga knikkebollen. En soms slaap ik dan rechtop verder. Soms ook niet en dan zit ik te wachten tot het ochtend is. Maar na anderhalf uur stilliggen of in die -niet sexy- standjes met mijn elektrisch verstelbare bodem, zet ik een luisterboek op. En dan lig ik wakker tot de vroege ochtend en val meestal tussen 6:00 en 7:30 uur nog een paar keer in slaap, word wakker en val weer in slaap. Hazenslaapjes.

Ik ben blij als ik dus 2 uur aaneengesloten slaap en als ik in een nacht langer dan 4 uur slaap in totaal. De andere nachten slaap ik tot een uurtje of 4 en lig dan wakker tot 8:00 uur en doe dan nog wat hazenslaapjes .

Afijn. Ik ben dus eigenlijk totaal uitgeput. Kapotmoe. Maar joh, ik hobbel door want nu komt er hopelijk hulp. Ze hebben in ieder geval bevestigd dat ik erg licht slaap. Ja, dat wisten we al. Nu nog een oplossing dat ik gewoon een nacht slaap. Slapen! Oh wat heb ik daar toch behoefte aan.

Oh en voor alle wijsneuzen (grapje schatjes) die nu slaapmedicatie voorstellen: uh . Je gaat niet door voor de wasmachine! Ik heb al wel wat medicatie die versuft maar met mijn zuurstoftekort schrijven ze liever ook geen medicatie voor waardoor je nog suffer wordt want dan gaat m’n lichaam dus nog minder werken en het werkt allemaal al niet helemaal goed meer.